تا زمانی که این پروتکلهای درمانی صحیح بر همه جای کشور حاکم نگردد و پزشکان مسئول جراحی این قبیل ناهنجاریها، جایگاهشان تعریف نشود و سلسله مراتب درمانی ابلاغ نشود و از طرفی این بیماران که اغلب از بضاعت مالی کمی برخوردارند یا اصلا بضاعت مالی ندارند، از درمان رایگان برخوردار نشوند، این دور معیوب ادامه پیدا خواهد کرد و کماکان شاهد بیمارانی خواهیم بود که به جای سه ماهگی در 60 سالگی عمل میشوند.
در حال حاضر جراحان پلاستیک، جراحان کودکان و متخصصین گوش و حلق و بینی به عنوان جراحان اولیه این بیماری میتوانند ایفای نقش کنند و در طول درمان دندانپزشک، ارتودنسیت، گفتار درمانگرها، جراحان فک و صورت وارد میدان درمان میشوند.
در این میان جراحان پلاستیک با توجه به اشراف بر تمام مراحل درمانی اعم از شکاف لب و کام، پیوند استخوان، فلپهای لازم، تزریق چربی و جراحی فک، میتوانند بیشترین کمک را به فرآیند فوق انجام دهند. با توجه به جمعیت کشور قریب به 90 میلیون نفری و میزان شیوع در هر 700-800 نفر تولد یک بیمار شکاف لب و با احتمال حدود 30 درصد بیماران یا درمان نگرفتهاند یا درمان ناقص شدهاند؛ لذا میتوان نتیجه گرفت که لازم است یک برنامه جامع برای شناسایی متولدین با ناهنجاری و ایجاد سامانه ثبت، پیگیری و معرفی به مراکز تخصصی و فوق تخصصی ایجاد گردیده و از طرفی پزشکان علاقهمند به درمان شکاف لب و کام و موارد بعد از آن را شناسایی کرده و یا با یک مدیریت واحد، سکان درمان این ناهنجاری در دست گرفته شود. با استفاده از موارد مشاورههای ژنتیک، اصلاح تغذیه و کیفیت زندگی افراد محروم از ازدیاد موارد بیماری جلوگیری گردد تا انشاالله این امر سامان یابد.